Nawłoć pospolita (Solidago virgaurea) to gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny astrowatych. Inne nazwy zwyczajowe (dawne i ludowe): polska mimoza, złota dziewica, złota rózga, złotnik, włoć, prosiana włoć, głowienki czerwone, urasz. To charakterystyczna roślina – ma długie łodygi bogato okraszone żółtymi, drobnymi kwiatami. Nawłoć pospolita rośnie w całym kraju, często w miejscach mało atrakcyjnych pod względem gleby czy warunków atmosferycznych np. w zaroślach, przy drogach czy suchych łąkach.
Nawłoć jest zwykle uważana za niepotrzebny chwast. W końcu rośnie w wielu miejscach, często niekoniecznie odpowiednich np. w naszym ogrodzie, konkurując z innymi roślinami. Nawłoć pospolita uznawana jest nawet za zapowiedź rychłej jesieni. Wywodzi się z Europy i Azji. Jej kwitnienie przypada na okres sierpnia i września. Osiąga niekiedy nawet 1 metr wysokości. Cechą charakterystyczną nawłoci są długie, gładkie i sztywne łodygi oraz żółte, gęsto rozsiane kwiaty. Posiada też liczne koszyczki kwiatostanowe oraz podłużne, szpiczaste i mocno zielone liście.
Nawłoć (polska mimoza ) jest wartościową rośliną, która nie tylko pięknie wygląda, ale stosowana w odpowiedni sposób korzystnie wpływa na kondycję całego organizmu. W przypadku takiej rośliny jak nawłoć, zastosowanie jej jest szczególnie ważne w ziołolecznictwie. To naturalny sposób na wspieranie leczenia wielu dolegliwości. Szerokie zastosowanie ma nawłoć jako nalewka lub napar. Roślinę stosuje się również zewnętrznie. Nawłoć ( polska mimoza) nadaje się do wykonywania okładów niwelujących dolegliwości skórne. W przypadku byliny takiej jak nawłoć, przepisy obejmują także mieszanki na specjalne kąpiele, które mają korzystnie wpływać na stan naskórka czy mięśni. Nawłoć kanadyjska i nawłoć późna ma zastosowanie w produkcji miodu. Nawłoć olbrzymia (późna) stanowi bogate źródło płynnego nektaru, często wykorzystywanego w kuchni.
Nawłoć stosowana jest też jako roślina ozdobna odporna na mróz i suszę. Idealnie pasuje do bukietów czy dekoracji wykonanych z kwiatów.
Nawłoć – właściwości lecznicze
Nawłoć wykazuje właściwości lecznicze w przypadku wielu chorób i dolegliwości. Przede wszystkim pozyskuje się z niej wspierający odporność i zmniejszający infekcję miód. Nawłoć działa moczopędnie, przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, łagodzi grypę i przeziębienie. Herbata z nawłoci wspomaga leczenie odtruwające i oczyszczające układ trawienny. Stosuje się ją w przypadku biegunki, gorączki czy bólu o różnym pochodzeniu. Taka roślina jak nawłoć działa korzystnie w trakcie leczenia zapalenia stawów, zapalenia pęcherza, kamieni nerkowych czy reumatyzmu. Syrop z nawłoci wykorzystuje się do wzmacniania naczyń krwionośnych i obniżenia ciśnienia krwi. Ma ona również wysokie walory smakowe. Nawłoć ma zastosowanie lecznicze także w formie zewnętrznej (okładów). Dezynfekuje skórę, przyspiesza gojenie ran i siniaków. Jej działanie wspiera poprawę wyglądu skóry problematycznej np. z trądzikiem czy łojotokiem. Ze względu na wysoką zawartość antyoksydantów roślina ma właściwości odmładzające. Wystarczy przemywać skórę wcześniej przygotowywanym z nawłoci naparem.
Innymi właściwościami leczniczymi nawłoci jest jej działanie hipotensyjne (obniżające ciśnienie krwi) oraz przeciwgrzybicze. Ziele nawłoci pospolitej zawiera kwercetynę, która ma działanie przeciwzapalne i antyoksydacyjne – wpływa na zmniejszenie wydzielania cytokin prozapalnych oraz wolnych rodników. Ochrania wątrobę i działa hipoglikemicznie. Natomiast rutozyd, który jest glikozydem kwercetyny, działa uszczelniająco na naczynia krwionośne. Nawłoć ma działanie żółciopędne, spowodowane obecnością kwasów fenolowych, takich jak kwas chlorogenowy. Przy użytku zewnętrznym na także działanie antyseptyczne i ścigające.
