Mięta pieprzowa (łac. Mentha piperita L.), zwana także miętą lekarską, to zioło, którego właściwości i działanie doceniano już w starożytności. W lecznictwie znalazło zastosowanie ziele mięty pieprzowej ( Herba Menthae piperitae), liście mięty pieprzowej (Folium Menthae piperitae), olejek (Oleum Menthae piperitae) i mentol (Mentholum), który uzyskiwany jest z olejku z mięty pieprzowej przez wymrażanie. We Francji to zioło jest traktowane jak afrodyzjak. W starożytnym Rzymie napar z mięty zalecano przy bólach migrenowych. Wierzono też, że zioło otwiera umysł, poprawia pamięć i koncentrację – stąd wianki z liści mięty na głowach rzymskich uczonych. W Polsce jest uprawiana i wykorzystywana w medycynie naturalnej od wielu lat.
Mięta pieprzowa polecana jest przede wszystkim w dolegliwościach układu pokarmowego, zwłaszcza bólu brzucha, wzdęciach i braku łaknienia. W starożytności napar z mięty był polecany na łagodzenie objawów migreny. Poza tym można ją stosować na zmiany skórne, powstałe w przebiegu ospy czy opryszczki. W medycynie naturalnej wyciągi z mięty zalecane bywają jako wsparcie w kolce jelitowej, kamicy żółciowej, schorzeniach wątroby. Mogą działać także łagodnie moczopędnie i uspokajająco. Podobne właściwości wykazuje olejek z mięty pieprzowej. Silne działanie antyseptyczne wykazuje mentol, który po zastosowaniu zewnętrznym znieczula skórę, wywołując uczucie chłodu i zmniejszając świąd.
Miętę pieprzową można także stosować w niestrawności z zaburzeniami wydzielania soków trawiennych. Mięta pieprzowa zwiększa bowiem ilość soku żołądkowego, dzięki czemu ułatwia trawienie i przyswajanie pokarmów. Ponadto można ją stosować w nieżycie żołądka oraz w syndromie drażliwego jelita. Poza tym mięta pieprzowa przywraca prawidłowe ruchy perystaltyczne jelit, umożliwia odpowiednie przemieszczanie treści jelitowej oraz odejście gazów, a tym samym zapobiega wzdęciom.
Mięta pieprzowa na schorzenia wątroby i dróg żółciowych
Przetwory z mięty pieprzowej mogą być stosowane w schorzeniach wątroby i dróg żółciowych, zapaleniu pęcherzyka żółciowego, a także w lekkiej niewydolności wątroby i zmniejszonym wytwarzaniu żółci.
Współczesna fitoterapia poleca jej stosowanie pomocniczo w kamicy żółciowej i żółtaczce oraz w okresie rekonwalescencji po przebytym zapaleniu wątroby. Poza tym mięta pieprzowa może być stosowana, by przyśpieszyć proces gojenia nieestetycznych pęcherzy, będących objawem opryszczki. Udowodniono naukowo, że wodne wyciągi z liści mięty hamują aktywność wirusa opryszczki pospolitej.W kuchni te chłodzące i orzeźwiające listki można dodać do lemoniady lub innych napojów mających gasić pragnienie podczas upałów. Świeże, zielone listki mięty można dodać także do twarożków i sałatek. Dobrze komponują się z ziemniakami i jagnięciną.
Herbata z mięty pieprzowej
Zalej 1 łyżkę liści 1 i 1/2 lub 2 szklankami wrzącej wody i naparzaj pod przykryciem przez 10 minut. Następnie przecedź. Pij po pół szklanki na 1 godzinę przed jedzeniem w nieżytach żołądka i braku łaknienia. Po posiłku napar można stosować jako środek rozkurczowy, wiatropędny i żółciopędny. Do płukania jamy ustnej i gardła można sporządzić napar z 1 łyżki liści na 1 szklankę wrzącej wody.